Parmak Ucu Yürüme

Parmak Ucunda Yürüme Nedir?

Parmak ucu yürüme, çocuğun 3 yaşından sonra halen parmaklarının ucunda yürüyüp topuğunun yere temas etmemesi durumudur. Çocuklarda bağımsız ve desteksiz yürüme 12 ila 14. aylarda başlar. Çocuğun yürümeyi yeni öğrendiği ilk 6-8 ayda parmak ucu yürüme görülebilir. Bu şekilde ara ara parmak ucu yürüme genellikle 3 yaşın sonunda normale dönmektedir.



Parmak ucu yürüyen çocuklar genellikle ayakta dururlarken ayak tabanları yere temas eder. Fakat yürüme ve koşma esnasında parmaklarının ucuna basarlar.
 

Parmak Ucunda Yürümenin Belirtileri Nelerdir?

Parmak ucu yürümesi olan çocuklarda genellikle her iki ayakta da bu durum görülür. Yürüme esnasında ara sıra değil, her zaman parmak ucu yürürler. Genellikle aile öyküsü de mevcuttur. Parmak ucu yürüme bazen altta yatan nörolojik bir hastalığın ilk belirtisi olabilmektedir. 
 

Parmak Ucunda Yürümenin Tedavisi Nedir? 

 

Germe Egzersizleri

Parmak ucu yürümesi olan çocuklara öncelikle günlük ev egzersizi programı verilir. Egzersiz programlarının hedefi, aşil tendon kompleksinin esnetilmesi ve baldır kaslarının kuvvetlendirilmesidir. Bu egzersizlerle kazanılan esneklik, kasların yeni uzamış pozisyonlarını muhafaza etmesini sağlayan oyunlar ve aktivitelerle desteklenmelidir. Çocuğun yaşına göre yapılan egzersizler farklılık gösterir. Burada en önemli nokta, bu egzersizleri çocuk için eğlenceli hale getirmektir. Germe egzersizlerinin etkinliğini artırabilmek için ek olarak baldır kaslarına botulism toksini ve seri alçılamalar da uygulanabilir. 
 

Parmak Ucunda Yürüme Tanısı Nasıl Konur?

Parmak ucu yürüyen çocukların zamanla baldır kasları kısalırken, ayak bileğinin ön tarafındaki kaslar ise zayıflayabilir. Bu durum, ayak bileği hareketlerinde kısıtlılık meydana getirir. 
 

Cerrahi Tedavi

Egzersiz, botulism toksini enjeksiyonlari ve seri alçılamadan fayda görmeyen, aşil tendon kompleksinin yapısal olarak kısa olduğu durumlarda kas ve tendon uzatma cerrahileri uygulanmaktadır. Cerrahi tedavi uygun yaş grubunda yapılmalı, gereğinden fazla veya gereğinden az gevşetmelerden kaçınılarak yapılmadır. Cerrahi tedaviden sonra elde edilen düzeltmeler, önce alçı, sonrasında ise ortezlerle desteklenerek kalıcı hale getirilmektedir.